شماری از باشندگان کابل می‌گویند در مناطقی که زندگی می‌کنند با کمبود شدید آب روبه رو هستند و ناچارند ساعت ها در صف بایستند تا مقدار اندکی آب دریافت کنند.
لیلا، یکی از ساکنان کابل، می‌گوید: در منطقه ما چاه خشک شده. ما از راه دور آب می‌آوریم. از بس که آب آوردیم و بشکه ها را بلند کردیم، دیسک کمر گرفتم و پولی برای درمان ندارم.
احمد منصور، دیگر باشنده پایتخت، زندگی در قریه را ترجیح می‌دهد: «به خدا از کابل که آدم زنده گی کند، لوگر و پکتیا بهتر است. برای یک بشکه آب باید تا کجا برویم،در حویلی مان چاه داشتیم، اما خشک شد، هرچه حفر کردیم، دیگر آب بیرون نشد.»
کارشناسان محیط زیست هشدار می‌دهند که اگر به این چالش توجه نشود، شهر کابل با بحران جدی روبه رو خواهد شد.
انجنیر نبی‌الله احمدی، متخصص منابع آب و محیط زیست، می‌گوید: «کابل دیگر به حد هشدار رسیده، در برخی نواحی، سطح آب های زیرزمینی نسبت به ده سال پیش تا ۲۰ الی ۲۵ متر پایین رفته است. هرچند مردم چاه می زنند، اما این فقط وضعیت را بدتر می‌کند. ما نیاز به مدیریت درست و منظم منابع آبی داریم، همکاری نهادهای بین‌المللی نیز می‌تواند در جلوگیری از این فاجعه مؤثر باشد.»
با وجود تماس های مکرر خبرنگار ما در جریان دو روز گذشته، تاکنون پاسخی از سوی مسئولان وزارت انرژی و آب دریافت نشده است.
بحران آب در کابل نه تنها یک چالش زیست محیطی، بلکه تهدیدی برای سلامت عمومی و پایداری شهری است.
اگر اقدامات فوری و مؤثر صورت نگیرد، پایتخت افغانستان در آستانه یک فاجعه انسانی قرار خواهد گرفت.
پایان
