وی با تویتی، پرسش هایی را مطرح کرد: «چند کشور از حامیان این قطعنامه که مدعی عدالت خواهی اند، خود سابقه مناسبی در زمینه حقوق بشر دارند؟ و چند تای آن‌ها در قبال حقوق زنان و دختران کشورشان رفتار برابر و منصفانه دارند؟»
خلیلزاد افزود که افغانستان پس از چهار دهه جنگ، در شرایطی دشوار به سر می برد، در حالی که همسایگان آن، پاکستان و ایران، هزاران مهاجر را بدون هماهنگی وارد خاک این کشور می‌کنند؛ آن هم زمانیکه افغانستان تحت تحریم های بین‌المللی است و دارایی هایش مسدود شده اند.
او تأکید کرد که هیچ طرح مشخص و عملی برای کمک به افغانستان در رسیدن به اهداف مطرح شده در قطعنامه ارائه نشده است و چنین رویکردی را «حرکتی بی فایده و شرم آور» خواند.
با این حال، خلیلزاد خاطرنشان کرد که حکومت افغانستان باید در زمینه دسترسی دختران به آموزش متوسطه و عالی اصلاحات لازم را انجام دهد و افزود: «دختران افغان باید به آموزش دولتی و دانشگاهی دسترسی داشته باشند، چراکه این امر برای آینده بهتر کشور ضروری است.»
پایان
