در همین راستا، آژانس بین المللی فرحت با شماری از آگاهان محیط زیست گفت وگو کرده تا نقش شهروندان را در کاهش آلودگی هوا بررسی کند.
سیدشاه گهرپور، آگاه محیط زیست، در گفت وگو با این آژانس تأکید میکند که شهروندان نقش کلیدی در مبارزه با آلودگی هوا دارند.
وی میگوید: «مراعات فرهنگ شهرنشینی، حفاظت از منابع طبیعی، استفاده از سوخت های پاک، بهره گیری از وسایط نقلیه عمومی و جلوگیری از رهاسازی فاضلاب در محیط، از جمله اقداماتی است که شهروندان با رعایت آن می توانند در کاهش آلودگی هوا سهم بگیرند.»
از سوی دیگر، سید عبدالباسط رحمانی، یکی دیگر از کارشناسان محیط زیست، فقر و نبود دسترسی به انرژی پاک را از دلایل اصلی استفاده مردم از سوخت های آلاینده مانند ذغال سنگ و پلاستیک برای گرم کردن خانه ها می داند.
او پیشنهاد میکند که شهروندان برای کاهش آلودگی هوا اقدامات زیر را در نظر بگیرند:
– استفاده از پیاده روها برای کاهش مصرف سوخت های فسیلی.
– عایق کاری منازل برای حفظ گرما.
– استفاده بهینه از بخاری ها.
– مدیریت زباله و پرهیز از سوزاندن آن.
– غرس نهال و توسعه فضای سبز.
در همین حال، نعمت الله بارکزی، سخنگوی شاروالی کابل، همکاری شهروندان با شاروالی را در امر مبارزه با آلودگی هوا حیاتی میداند. وی میگوید: «شاروالی کابل بدون همکاری مردم نمیتواند گامی مؤثر بردارد.
ما بر اساس صلاحیت های موجود، ساختمان های بلندمنزل و حمام ها را بررسی میکنیم و در صورت نداشتن فیلتر یا استفاده از سیستم های غیرمعیاری، آن ها را مسدود می سازیم.»
او همچنین به نبود مراکز گرمایشی در حدود ۸۰۰ خانه در کابل اشاره کرده و از مردم خواست تا در مصرف سوخت صرفه جویی کنند.
به گفته وی، «اگر خانهای با پنج کیلوگرام ذغال سنگ گرم میشود، نباید یک سیر مصرف شود و به هیچ وجه از مواد آلاینده مانند لباس کهنه، بوت کهنه و رابر برای سوخت استفاده نکنند.»
گزارش اخیر برنامه اسکان سازمان ملل متحد نیز وضعیت آلودگی هوا در برخی شهرهای افغانستان را نگران کننده توصیف کرده و آن را عامل افزایش بیماری های تنفسی، به ویژه در میان کودکان و سالمندان، دانسته است.
با توجه به این واقعیت ها، روشن است که بدون مشارکت فعال شهروندان، مقابله با آلودگی هوا ممکن نخواهد بود. مسئولیت پذیری فردی و جمعی، کلید بهبود کیفیت هوا و حفظ سلامت جامعه است.
پایان
