بر اساس مشاهدات میدانی، بیش از ۵۰ درصد فعالیت های دام داری و کشاورزی در روستاها توسط زنان انجام میشود.
از دوشیدن شیر و تهیه لبنیات گرفته تا فروش آن در بازارهای محلی، زنان نقش کلیدی در تأمین معیشت خانواده ها ایفا میکنند.
چراغ بی بی، یکی از زنان ولسوالی درایم ولایت بدخشان، در گفت وگو با آژانس بین المللی فرحت میگوید: «ما ۴ گاو و ۶۰ بز و گوسفند داریم. از شیر آنها ماست، پنیر، دوغ و چکه می سازم. بخشی را برای مصرف خود نگه میدارم و بقیه را می فروشم. با پول آن صابون، روغن، نمک و چای می خریم.»
بی بی زرینه از ولسوالی کوف آب بدخشان نیز روایت مشابهی دارد: «ساعت ۴ صبح بیدار می شوم و تا ۸ تمام گاوها و بزها را می دوشم. بعد از جوشاندن شیر، ماست و پنیر و قروت میسازم.
پس از کارهای خانه، به زمین میروم و در کشت وکار به شوهرم کمک میکنم. دو پسرم مواشی را به چراگاه می برند. زندگی در قریه سخت است و زنان مجبورند دوش به دوش مردان کار کنند.»
رحیم الله مرجان ، آگاه اقتصادی، با تأکید بر نقش زنان در اقتصاد روستایی به فرحت نیوز میگوید: «در سراسر افغانستان، زنان بسیاری در زراعت فعال اند و عاید خانواده را تأمین میکنند.
دولت باید با همکاری نهادهای تخصصی، سیستم هایی برای معیاری سازی زراعت زنان ایجاد کند تا محصولات شان به بازارهای جهانی راه یابد و در نمایشگاه های داخلی و خارجی عرضه شود.»
او هشدار میدهد که در صورت بی توجهی به این قشر، مشکلات اجتماعی و فرهنگی نیز افزایش خواهد یافت: «اگر زنان سرپرست خانواده حمایت نشوند، جامعه با چالش های جدی روبه رو میشود.
دولت باید برای زنان زراعت پیشه در کابل و ولایات، سمینارهای آموزشی برگزار کند، و بانک ها نیز برایشان قرضه فراهم سازند تا عایدات شان از ۵۰٪ به ۷۰٪ افزایش یابد.»
در نهایت، این گزارش یادآور میشود که زنان روستایی افغانستان، با وجود دشواری های فراوان، ستون های پنهان اقتصاد خانواده اند.
مالداری، دهقانی، باغ داری و صنایع دستی، نه تنها بخشی از زندگی روزمره آنان است، بلکه نقش حیاتی در تأمین معیشت و پایداری اقتصادی خانواده ها دارد.
پایان
