این توافق در حالی صورت گرفته که پاکستان، همسایه شرقی هند، سال هاست خود را متحد آمریکا معرفی می کند و در زمینه مبارزه با تروریسم و امنیت منطقه‌ای با واشنگتن همکاری داشته است.
با این حال، امضای چنین توافقی با هند، که رقیب سنتی پاکستان محسوب می‌شود، نشان دهنده تغییرات مهمی در اولویت های راهبردی آمریکا در منطقه است.
تحلیل گران سیاسی معتقدند که این توافق نامه تهدیدی آشکار برای منافع امنیتی پاکستان است، به ویژه در شرایطی که روابط اسلام آباد و واشنگتن در سال های اخیر دچار سردی شده اند.
برخی ناظران بر این باورند که چاپلوسی و وابستگی رژیم نظامی پاکستان به آمریکا، نتوانسته جایگاه این کشور را در معادلات منطقه‌ای حفظ کند.
در داخل پاکستان، نگاه ها به واکنش احتمالی جنرال آصم منیر، فرمانده ارتش، و خواجه آصف، وزیر دفاع، دوخته شده است.
با این حال، تاکنون هیچ موضع گیری رسمی از سوی مقامات پاکستانی در قبال این توافق منتشر نشده و سکوت آن‌ها، گمانه زنی‌ها درباره ناتوانی اسلام آباد در پاسخ‌گویی به چنین تحولی را تقویت کرده است.
توافق نامه دفاعی آمریکا و هند نه تنها به تقویت موقعیت هند در منطقه کمک می‌کند، بلکه بخشی از سیاست مهار چین و بازتعریف توازن قدرت در منطقه هند و اقیانوس آرام نیز محسوب می‌شود.
این امر می تواند فشارهای ژئوپلیتیکی بر پاکستان را افزایش داده و آن را در موقعیتی دشوار قرار دهد.
پایان
