صدیقی با اشاره به دو دور پیشین مذاکرات که در دوحه و سپس در ترکیه برگزار شد، تأکید می‌کند که «هرچند این نشست ها نتوانستند به توافقات عملی منجر شوند، اما زمینه ساز شکل گیری یک چارچوب گفت وگو محور میان دو کشور شدند». به گفته او، «دوحه محل آزمون اعتماد سازی بود و اسلام آباد صحنه‌ای برای بیان نگرانی های امنیتی، به ویژه در مورد فعالیت گروه های مسلح در امتداد مرز دیورند».
در نشست سوم، ریاست هیئت افغانستان را ملا عبدالحق وثیق، رئیس اداره استخبارات امارت اسلامی، و ریاست هیئت پاکستان را عاصم ملک، رئیس سازمان اطلاعات ارتش پاکستان (آی‌اس‌آی)، بر عهده دارند.
صدیقی معتقد است که «حضور مستقیم رؤسای استخبارات نشان دهنده آن است که محور اصلی مذاکرات، مسائل امنیتی و اطلاعاتی خواهد بود، نه صرفاً دیپلماتیک».
به باور صدیقی، سه محور اصلی در این نشست مطرح خواهد شد:
– کنترل مرزها و جلوگیری از عبور گروه های مسلح.
– بازگشایی مسیرهای ترانزیتی و تجاری که اخیراً مسدود شده اند.
– ایجاد سازوکار مشترک برای تبادل اطلاعات امنیتی و جلوگیری از حملات مرزی.
او تأکید می‌کند که «بدون توافق بر سر این سه محور، هرگونه تفاهم نامه‌ای صرفاً جنبه نمادین خواهد داشت».
صدیقی با نگاهی واقع گرایانه اما امیدوارانه می‌گوید:
«اگرچه اختلافات عمیق و بی اعتمادی تاریخی میان کابل و اسلام آباد پابرجاست، اما فشارهای منطقه‌ای و بین‌المللی، به ویژه از سوی چین و ترکیه، ممکن است دو طرف را به امضای یک تفاهم نامه اولیه سوق دهد.
این تفاهم نامه می‌تواند شامل ایجاد یک کمیته مشترک امنیتی و بازگشایی محدود گذرگاه های مرزی باشد.»
او هشدار می‌دهد که «در صورت شکست این نشست، احتمال افزایش تنش های مرزی و حتی درگیری های پراکنده در مناطق مرزی وجود دارد که می‌تواند به بی ثباتی بیشتر در منطقه منجر شود».
احسان الله صدیقی نشست انقره را «فرصتی نادر» برای بازتعریف روابط افغانستان و پاکستان می داند.
او می‌افزاید: «اگر دو کشور بتوانند از این فرصت برای ایجاد یک سازوکار پایدار استفاده کنند، نه تنها امنیت مرزها بهبود خواهد یافت، بلکه زمینه برای همکاری های اقتصادی و منطقه‌ای نیز فراهم می‌شود.»
این تحلیل در حالی منتشر می‌شود که نگاه ها به استانبول دوخته شده و افکار عمومی منطقه در انتظار نتایج این نشست سرنوشت ساز هستند.
پایان
