نظیره، یکی از زنان اخراج شده از ایران، می‌گوید: «در سال ۲۰۰۱ پس از سقوط نظام پیشین، به دلیل مشکلات اقتصادی همراه با شوهر و کودک خردسالش به ایران مهاجرت کرده بود. اما اخیراً توسط پولیس ایران دستگیر و اخراج شده و اکنون با نبود سرپناه و مشکلات شدید اقتصادی مواجه است.»
فریبا، زن دیگری که اخیراً از ایران اخراج شده، اظهار می دارد: «بدون مدرک در ایران زندگی می کردیم. شوهرم به‌طور مخفیانه در کارهای ساختمانی مشغول بود. حالا با سه فرزند در خانه یکی از اقوام زندگی می‌کنیم و از فقر، نبود کار و مسکن رنج می‌بریم. از حکومت امارت اسلامی می‌خواهیم زمینه های کاری و تحصیلی برای زنان فراهم شود تا از مهاجرت‌های بیشتر جلوگیری گردد.»
عبدالرازق عدیل، آگاه امور مهاجرت، به فرحت نیوز تأکید می‌کند: «قوانین بین‌المللی مهاجرت به طور صریح بر حمایت از زنان و کودکان به عنوان آسیب پذیرترین قشر تأکید دارند.
اصل عدم بازگشت اجباری، به ویژه در شرایط کنونی افغانستان که امنیت و حقوق اولیه، از جمله حق آموزش زنان، تضمین نیست، الزامی است.»
با وجود تماس های مکرر، وزارت مهاجرین و عودت کنندگان حاضر به ارائه آمار و اطلاعات درباره وضعیت زنان و کودکان اخراج شده نشد.
در سال های اخیر، روند اخراج اجباری مهاجران افغان از ایران و پاکستان شدت یافته است. در میان این مهاجران، زنان و کودکان بیشترین آسیب را دیده اند و اکنون در وضعیت بد اقتصادی به سر می‌برند.
پایان
