تمنا، باشنده منطقه لب‌جر، در گفت‌وگو با « فرحت » می‌گوید: در بلاک ما یک نل آب شیرین وجود دارد، اما فقط به نام است. ماه هاست که حتی یک قطره آب شیرین ندیده ایم.
عبدالرحمن، باشنده خیرخانه، نیز چنین اظهار می‌دارد: آب صحی از ضروریات اولیه زندگی است. ما مجبوریم آب را از تانکرها بخریم که بسیار گران تمام می‌شود. اگر حکومت یک شبکه آب رسانی درست بسازد، مشکلات مردم کاهش می‌یابد.
عبدالهادی مرادی، کارشناس محیط زیست، نسبت به افزایش بحران آب در کابل هشدار می‌دهد:آب شیرین یکی از نیازهای اساسی مردم است.
حفر بی رویه چاه های عمیق و کاهش سطح آب های زیرزمینی، آینده شهر را با تهدید جدی مواجه کرده است. اگر امروز اقدام نشود، در سال های آینده با خشک شدن چاه ها و کمبود گسترده روبه رو خواهیم شد.
شفیع الله زاهد، رئیس اداره آب رسانی کابل، در پاسخ به این نگرانی ها گفت: در شهر کابل حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد خدمات آب رسانی داریم که نسبت به دیگر شهرها بیشتر است.توزیع آب براساس تقسیم اوقات مشخص انجام می‌شود.
در مناطقی که ظرفیت بالاست، خدمات ۲۴ ساعته داریم و در مناطق دیگر، خدمات بین ۵ تا ۱۲ ساعت یا یک روز در میان ارائه می‌شود.
با توجه به بحران محیط زیستی، تغییرات اقلیمی، و کمبود منابع آب سالم، مدیریت علمی و پایدار منابع آبی در کابل از اولویت های حیاتی به شمار می‌رود.
دولت ها موظف اند با سیاست گذاری دقیق، نسبت به تأمین، حفاظت و بهره برداری از این منبع حیاتی اقدام کنند.
پایان
