احسان‌الله سادات، باشنده ناحیه سوم کابل، می‌گوید:«یک زمان از ظروف شیشه‌ای و فلزی استفاده می‌شد، اما حالا تقریباً همه جا ظرف های یک بار مصرف استفاده می‌کنند. شاید برای رستورانت ها و محافل کار را آسان کرده باشد، اما برای محیط زیست و صحت مردم مضر است.»
حلیمه احمدی، دیگر باشنده کابل، به پیامدهای زیست محیطی اشاره می‌کند: «بعد از استفاده، این ظروف را در جوی ها، سرک ها و کوچه ها می‌اندازند. وقت باران می‌شود، همین مواد پلاستیکی باعث بندش جوی ها و آلودگی آن می‌شود.»
داکتر فریده احمدی، متخصص داخله، هشدار می‌دهد:
«اکثر این ظروف از مواد بی کیفیت ساخته می‌شوند که در تماس با غذای گرم، مواد کیمیاوی مضری مانند BPA آزاد می‌کنند. این مواد می‌توانند سبب اختلالات هورمونی، سرطان و مشکلات سیستم گوارشی شوند.»
سید مجتبی حبیبی، کارشناس محیط زیست، استفاده‌ی بی رویه از این وسایل را نتیجه‌ی نبود آگاهی عمومی و نبود سیستم منظم مدیریتی می داند.
او می‌گوید: در کشورهای دیگر ظروف یک بار مصرف از مواد تجزیه پذیر ساخته می‌شوند یا سیستم بازیافت فعال است. اما در افغانستان نه بازیافت وجود دارد، نه آگاهی کافی. تا زمانی که دولت سیاست گذاری مشخص نکند، این وضعیت بدتر خواهد شد.
نبود جایگزین مناسب، ضعف در مدیریت شهری و کمبود آگاهی عمومی، از عوامل اصلی گسترش استفاده از وسایل یک بار مصرف در کابل است.
کارشناسان خواستار تدوین سیاست های مشخص، آموزش عمومی و ایجاد زیرساخت های بازیافت برای کاهش این تهدید هستند.
پایان
